Kijken vind ik prachtig. Mijn hele kunstenaarsleven verbaas ik me het over verschil tussen de zintuiglijke ervaring en de verstandelijke waarneming. Bij mij is de zintuiglijke waarneming nogal bombastisch. Mijn hersenen doen hun best om deze stromen te kanaliseren in “tafel, computer, mens, auto etc.  Maar hersenen willen graag heel hard werken, en voor je het weet, slaan ze en op hol en dan sta je voor een schilderij en zeggen ze “dit is een schilderij” ….

Maar.. Hoe voelt dit schilderij? Kan ik dit schilderij ook vanuit mijn tenen bekijken?

Bij het project “kijken vanuit je tenen”, zit je tussen kunst terwijl je voeten gemasseerd worden. Na de massage gaan we via vragen woorden neer laten dwarrelen tot een gedicht.