waarom het delen deel geworden is van mijn kunstpraktijk

Een succesvolle kunstenaar is een kunstenaar die kunst maakt. (??)

Dat was een tijd lang mijn motto. Ik was tevreden met genoeg ruimte, tijd, aandacht en lef om te creëren. Mijn werk ontwikkelde zich.

Maar het ging steeds stroever. Ik had niet meer zo’n motivatie om te schilderen en stortte me in een tijdlang op een samenwerkingsprojecten en op 3d schilderijen / installatiekunst. Kunst met een tijdelijk karakter; te zien gedurende een expositie en dan lost het weer op in het niks.

Als na deze periode het werk weer een vastere vorm begint aan te nemen en ik in mijn studio in verrukking ben van een werkje op papier, klap ik plotseling dicht.  Het dringt tot me door waar de stroefheid in de motivatie vandaan komt. Want… met wie kan ik de verrukking die het werk me geeft delen?

De wereld kantelt van schaarste-denken naar overvloed-denken. De wereld ís overvloedig. Als ik daar werkelijk vanuit ga, en dat doe ik, moet ik onderzoeken wat mijn overvloed is en hoe ik die kan delen.

Onderstaand filmpje laat duidelijk zien hoe vastzetten van energie (in wat voor vorm dan ook) de natuurlijke stroom verstoord. Als voorbeeld: 1% van de mensen schijnt 50% van het geld op de wereld te bezitten. Ik keek dit en zag ineens duidelijk hoe ook mijn kunstopslag de natuurlijke stroom verstoorde. Ik gedroeg mij precies als die 1%. Delen is voorwaarde voor overvloed.

Dus mijn definitie van een succesvol kunstenaar moest herzien. Het moest van een lineaire een circulaire definitie worden:

Een succesvol kunstenaar is een kunstenaar die kunst maakt én deelt op een zinvolle manier; een manier die het scheppen bevordert.

PS: Het werkje op papier heb ik geschonken aan een van mijn kunstverzamelaars.

27 mei 2017