Maandelijks archief: oktober 2017

[:nl]schilderen is leven oogsten[:en]painting is harvesting life[:]

[:nl]

acryl op doek 120 x 100

Soms krijg ik te horen dat als je mij alleen via social media en nieuwsbrieven volgt, mijn leven er verdacht sprankelend uitziet. Dat is commentaar dat mij aan het denken zet. Want nee, mijn leven is niet altijd rooskleurig en ik huppel niet dag in dag uit vrolijk naar mijn atelier en terug.

Leven is niet altijd heel erg gemakkelijk, voor mij niet in ieder geval. Voor mij, als trotse wetenschapper van de vrijheid, is ‘leven’ me steeds weer bewust worden van waar ik de vrijheid belemmer, tegenhoudt, verstoor. Waar ik de vrijheid mezelf niet gun. Waar ik het niet aandurf.

Tsja en dat is een oneindige reis. Want een Boeddha-bewustzijn ligt niet binnen mijn handbereik. Steeds weer klooien, op mijn bek gaan, opstaan een paar passen lopen en weer op mijn bek gaan. Steeds weer opnieuw beginnen vanuit een steeds ervarener nullijn.

Het fijne daaraan is dat ik het reuze interessant vind om te onderzoeken wat de stroom verstoort. Want we zijn allemaal Boeddha-bewustzijn, alleen ligt er iets (of heel veel ietsen) in het licht, wat de boel verduistert.

Dat vertoont overeenkomsten met het onderzoek ‘hoe een oergoed schilderij te schilderen’.
Een schilderij is al snel ‘mooi’, maar dan is het nog lang niet een onontkoombaar stuk sterke kunst. En waar zit het hem dat dan in? Dat is een zoektocht, elk schilderij weer… Soms denk ik zeker te weten dat een gedeelte van het schilderij “bloody perfect” is. Met verve (knipoog) schilder ik om het briljante stuk heen, week na week, maand na maand en soms zelfs jaar na jaar.
Ik kijk er niet echt meer naar, want ik heb immers al besloten dat het goed zit, ondertussen heeft het al het contact verloren met de rest van het schilderij; het is  een bevroren stuk op het doek, dat de hele boel zit te verstieren.
De uitdrukking “killing your darlings” komt hiervandaan. Want dat is de oplossing.

Terug naar mijn leven. Want ook daar blijken er telkens weer “bevroren stukken” te zitten in rollen waarvan ik “bloody” zeker wist dat ze eerlijk waren. Maar, bijvoorbeeld, en dat is nu aan de hand, dan blijkt dat ik een stuk weg heb gelaten. Een schaduwstuk wat zich ongezien een eigen weg aan het vreten is.

Dus nee, mijn leven is niet altijd alleen maar sprankelend. Ik loop niet juichend door de duinen mijn agressie, woede en frustratie welkom te heten. Alles wat naar beest riekt blief ik eigenlijk niet, wantrouw ik. Dat welkom heten gaat vooralsnog puur op verstand.

Maar wel met veel motivatie, want ik besef mij dat maskers in wat voor vorm dan ook, mij belemmeren om contact te maken. Met mij. Met het schilderij. Met jou.

En ik weet ook, uit jaren ervaring, dat er ook een oogsttijd komt. Als ik de volheid van mijn bestaan uitbreid, zie ik dat terug in mijn schilderijen. Mijn schilderijen weerspiegelen mijn groei in helderheid, volheid en gelaagdheid. En dat is een heel groot cadeau. Een cadeau dat ik graag met je deel.
 

 [:en]

acrylics 120cm x 100 cm

Sometimes I’m told that if you only follow me through social media and my newsletters, my life looks suspiciously sparkling. That’s a comment that makes me think. Because no, my life is not always joyful and I do not run happy to my studio day after day.

Life is not always very easy, not for me at least. To me, as a proud scientist of freedom, “life” is constantly becoming aware of where I hinder, stop, disturb my freedom. Where I do not allow freedom to myself. Where do I not dare to take freedom.

Well, that’s an infinite journey. Because a Buddha consciousness is not within my hand-reach. Trying, faiing, walk a few steps, failing again...  Always start again and again from an increasingly experienced point zero.

The good thing about it is that I find it really interesting to investigate what is disturbing my flow. Because we are all Buddha consciousness, there is only something (or a lot of somethings) blocking the light.

That shows similarities with the research ‘how to paint a real good painting’.
A painting is easy ‘beautiful’, but then it is not an inescapable piece of strong art. And how does that work? That’s a search, every painting again … Sometimes I’m sure to know that a part of the painting is “bloody perfect”. With boldness I paint around the brilliant piece, week after week, month after month and sometimes even year after year.
I do not really look anymore, because I have already decided that it is good, in the meanwhile it has lost all the contact with the rest of the painting; It’s a frozen piece on the canvas, that’s causes all the trouble.
The expression “killing your darlings” comes from this. Because that is the solution.

Back to my life. Because there too are always “frozen pieces” in roles that I “bloody” certainly knew they were honest. But, for example, and that’s happening now, it turns out I’ve left out a lot. A shadow piece that is unseen and is living its own life.

So no, my life is not always just sparkling. I’m not very cheerful walking in the dunes, welcoming  my aggression, anger and frustration. I do not really want to accept anything that smells like animal behaviour. Welcoming that, is for now just a mental practice.

But with much motivation, because I realize that masks in whatever shape, hinder me from making contact. With me. With the painting. With you.

And I know, from years of experience, that there is also a harvest time. As I expand the fullness of my existence, I see that back in my paintings. My paintings reflect my growth in clarity, fullness and layering. And that’s a very big gift. A gift that I would like to share with you.

[:]

[:nl]gedichten fluisteren[:]

[:nl]

gedichten fluisteren Quarantainefestival Rotterdam 2018

Gedichten fluisteren
Mobiel – Minimuseum DerWerf stond in Mariahoeve Den Haag. Ik had twee gedichten geschreven voor de museumzalen en die heb ik bij de kijker in zijn oor gefluisterd. Het was een experiment, die eerste keer. Kijken of op deze manier zowel het beeldende werk als het woord overdraagbaar is. Of op deze manier mensen zich kunnen laten raken.

Aan het einde van die dag schreef ik dit in mijn dagboek:

Dus gedichten fluisteren is ook een vorm van Liefde. Ook een vorm van hartjes raken. Mensen raken. Met energiewerk raak je het hart en veranderen er dingen. Met het gedichten fluisteren, raak ik ook het hart, er komt een zucht vrij. Geen idee hoe het werkt, maar ik heb wel het gevoel dat mensen hier ook van healen.

Experiment geslaagd: Het gedichten fluisteren is een blijver!

Het vervolg op het Quarantainefestival (2018) was het zeer geslaagd.
En in de expositie “Reisgenoten” in Pulchi (2019) is er weer de mogelijkheid je een gedicht in te laten fluisteren.

gedichten fluisteren Mariahoeve Den Haag 2017

minimuseum DerWerf

PS Het gedicht voor de 3D zaal (voor de kijkers links) van het minimuseum:

sterrenwacht

 

in de sterren staat

dat ik de grote wens heb

het heelal te behoeden

uiteen te drijven

 

met naald en draad

hecht ik

naar eigen idee

(denk ik)

met volle inzet

een multidimensionale wereld

 

schotsje springend

bepaal ik de loop

der planeten

naar eigen idee

(denk ik)

 

dat staat in de sterren

en ook

dat ik erg slim ben

maar dat dit erg dom is

 

alles drijft

voor mij onnavolgbaar

bij me weg

 

struikelend

zak ik door

de oneigenlijke ideeën

 

dompel onder

 

jij ziet me

in deze zee

 

zinkt

dicht naast me

 

het tij rolt

gestadig

 

ploegt

een verse baan

 

met stroomversnellingen

ophopingen

draaikolken

 

om een stil oog

(2017)

gedichten fluisteren (met een mobiele solo-expositie) op het quarantainefestival Rotterdam 2018.

 [:]

[:nl]nieuwjaarsspeech 2018 – een uitnodiging[:en]New Year’s speech 2018 – An invitation[:]

[:nl]

In februari deelde ik in een blog mijn nieuwjaarsspeech 2017. Vandaag herlees ik hem nog eens, zoals ik dat afgelopen jaar een aantal keer heb gedaan. Veelal op momenten dat ik even niet meer helder wist wat mijn volgende stap zou zijn. Vandaag word ik weer geraakt door de aandachtige manier waarop ik mijzelf liefdevol  toespreek in deze nieuwjaarsspeech.
De zorgvuldig gekozen woorden, die bovendien uitgesproken zijn door iemand die ik liefheb én mét publiek; de woorden zijn gedeeld en daarmee extra krachtig. Ze geven me een waardevol  rustpunt door het jaar heen.

De nieuwjaarsspeech geeft vorm aan wat er aan zit te komen. Geeft vorm aan het zich almaar uitdijende leven, wat ik zelf omschrijf als “vormgeven aan uitdijend waarnemen” . Belangrijke zaken, waarover ik  hier schrijf.

Belangrijk genoeg om vreugdevol huppelend de kans aan te pakken die ik kreeg, om dit jaar de nieuwjaarsspeech 2018 mede te organiseren!

Ondertussen heb ik twee “vergaderingen” met Bruno, Yvonne en Marc /Ruimte voor Helden erop zitten en dat waren hele aangename bijeenkomsten in de sfeer van verbinding, heelheid en Liefde. Dat zit wel goed met die nieuwjaarsspeech 2018!

Ik heet je van harte welkom om de nieuwjaarsspeech 2018 mee te beleven.

Hieronder een stukje van de uitnodigingstekst.

Een bijzondere gelegenheid om in goed gezelschap vooruit te blikken naar wat 2018 voor jou in petto heeft.

Dat is waar we je met de Nieuwjaarsspeech 2018 toe willen uitnodigen. Om met aandacht stil te staan bij alles wat 2017 je bracht, en bewust de intenties te kiezen waarmee je het komende jaar tegemoet wilt reizen. En daar de woorden bij te vinden die jou kracht, richting en vertrouwen geven om te doen wat je in 2018 te doen staat. Door je eigen nieuwjaarsspeech te schrijven, en die aan je voorgedragen te krijgen door iemand die je dierbaar is. (lees verder)

 [:en]

In February, in a blog I shared my New Year’s speech 2017. Today I read him again, as I did a number of times over the past year. Most often at times I did not know clearly what would be my next step. Today, I’m touched again by the lovingly attentive way I express myself to myself in this new year’s speech.
The carefully chosen words, which are also read by someone I love and with public; The words are shared and therefore extra powerful. They give me a valuable resting point throughout the year.

The New Year’s speech reflects on what’s going on. Gives shape to the ever-expanding life, which I describe myself as “shaping the ever-expanding ways of perceiving”. Important matters about which I write here.

Important enough to be very happy with the opportunity I received to e part of the organisation of this year’s new year’s speech 2018!

Meanwhile, I have two “meetings” with Bruno, Yvonne and Marc / Space for Heroes, and these were very pleasant gatherings in the sphere of connection, wholeness and love. It can’t go wrong with the  2018 New Year’s speech!

I warmly welcome you to experience the new year’s speech 2018.

Below a piece of the invitation text. The whole text is read here in dutch.

A special opportunity to look forward in good company to what is in store for you in 2018.

That’s where we want to invite you to with the New Year’s speech 2018. To pay attention to all that 2017 brought you, and consciously choose the intentions that you want to travel with in the coming year. And to find the words that give you strength, direction and confidence to do what you’re ought to be doing in 2018. This, by writing your own New Year’s speech, and being read to you by someone dear to you. read more (in dutch)
[:]