[:nl]

Kunstverkenner in de Taxi-bus

Van psychogeriatrische klanten en hun begeleidster noteerde ik wat opmerkingen en reacties op ‘Gesprek op niveau’.

Wilma; “Ik heb het al druk in mijn hoofd… moet ik nu hier ook nog iets van vinden?”

Ton; “Oh, sorry nee! niets moet, Wilma”

Ed; “Wat is het? …… je moet het zeker ruim zien?”

Ton; “Goed idee, Ed, misschien voel je er wat bij?”

Ed; “van emotie komt commotie”

Ton; “Heeft u deze tekening al gezien?”

Mevrouw Brandt; “Wat stelt het voor?” <stilte in de taxi> “nou ik zie er niets in” <stilte> nu wat ongeduldig “zeg, wat is het?”

Geraldine; “Het lijkt of ze een paar schoenen aan heeft; mooi!”

Bij het instappen en op uitnodiging bekijkt mevrouw Ramsteijn het werk dat vlak boven haar hoofd hangt.

Een geconcentreerde blik, ogen half dicht geknepen.

Aan het einde van de taxi-rit zag ik in mijn achteruitkijk-spiegel dat mevrouw nog precies zo tuurde… en zei “Ja!?!…”

Mevrouw Ramsteijn neemt altijd haar tas met kleurpotloden mee naar de dagbesteding.

Ton

[:]