Gedichten fluisteren
Mobiel – Minimuseum DerWerf stond in Mariahoeve Den Haag. Ik had twee gedichten geschreven voor de museumzalen en die heb ik bij de kijker in zijn oor gefluisterd. Het was een experiment, die eerste keer. Kijken of op deze manier zowel het beeldende werk als het woord overdraagbaar is. Of op deze manier mensen zich kunnen laten raken.

Aan het einde van die dag schreef ik dit in mijn dagboek:

Dus gedichten fluisteren is ook een vorm van Liefde. Ook een vorm van hartjes raken. Mensen raken. Met energiewerk raak je het hart en veranderen er dingen. Met het gedichten fluisteren, raak ik ook het hart, er komt een zucht vrij. Geen idee hoe het werkt, maar ik heb wel het gevoel dat mensen hier ook van healen.

Experiment geslaagd: Het gedichten fluisteren is een blijver!

Het vervolg op het Quarantainefestival (2018) was het zeer geslaagd.
En in de expositie “Reisgenoten” in Pulchi (2019) is er weer de mogelijkheid je een gedicht in te laten fluisteren.

PS Het gedicht voor de 3D zaal (voor de kijkers links) van het minimuseum:

sterrenwacht

 

in de sterren staat

dat ik de grote wens heb

het heelal te behoeden

uiteen te drijven

 

met naald en draad

hecht ik

naar eigen idee

(denk ik)

met volle inzet

een multidimensionale wereld

 

schotsje springend

bepaal ik de loop

der planeten

naar eigen idee

(denk ik)

 

dat staat in de sterren

en ook

dat ik erg slim ben

maar dat dit erg dom is

 

alles drijft

voor mij onnavolgbaar

bij me weg

 

struikelend

zak ik door

de oneigenlijke ideeën

 

dompel onder

 

jij ziet me

in deze zee

 

zinkt

dicht naast me

 

het tij rolt

gestadig

 

ploegt

een verse baan

 

met stroomversnellingen

ophopingen

draaikolken

 

om een stil oog

(2017)