de openingsdag van de expo Loszingend Licht

De voorbereiding op de expo
Martha is de oprichter van Atelier Komma; een huisgalerie in Deventer. Huisgalerie betekent; de galerie is tevens de werkplaats van haar man Henk en hun woonhuis. Alles is tegelijk aanwezig. Geen kale witte kubus.
Als Martha een expo inricht, overlegt ze met het huis, zoals zij het zegt. Ze loopt met alle werken rond, probeert wat en vraagt het huis wat zij ervan vindt. Dit proces duurt dagen en soms blijft ze ook tijdens de expo schuiven. Zoals ik een kunstwerk maakt, zo maakt zij een expositie.

Tijdens de opbouw is het een kakafonie van verschillende stemmen, die op een gegeven moment een gedeelde toon vinden, in die ene toon wordt stil en dan weet je dat alles zijn plek gevonden heeft. “Ja, nu klopt het!” mailde ze me. Als Deventer iets dichterbij geweest was was ik er gelijk heen gegaan, maar nu wacht ik tot de opening.

De ochtend van de opening
Op de dag van de opening, ging ik met een openingspraatje in mijn hoofd en Joep (mijn lief) naast me, naar Deventer. Nieuwsgierig naar wat Martha gemaakt had.
Maar eerst wachtte er nog een cadeau op me bij vrienden. Een werk van mijn hand hing prachtig in hun nieuwe huis; op de werkplek goed in zicht. Precies daar, als herinnering aan zichzelf, om zich te herinneren aan wie hij ten diepste van zijn wezen is, en aan de verlangens van zijn ziel die daarbij horen. Als het werk hem opslokt, kijkt hij even naar boven om weer terug in zichzelf te komen.

Een groot compliment en een heerlijk begin van de dag! Cadeau!

Begin van de middag
Aangekomen in de expo, weet ik niet goed waar ik kijken moet. Overal gebeurt wat. Werken van mij uit verschillende periodes hangen gebroederlijk naast elkaar met werken van andere kunstenaars. Werk uit hun eigen collectie, het energieportret van Henk, alles heeft een plekje gevonden. Nu ik erover aan het typen ben verlang ik er weer te zijn en er te kijken, rond te dwalen. De combinaties nog eens rustig tot me door te laten dringen. (Binnenkort ga ik weer!)

En er waren totale verrassingen. Zoals de foto bovenaan deze pagina “titelarea”. Martha vond dat de titels extra aandacht verdiende en heeft er een stel uitgezocht en opgehangen. Zonder verwijzing naar de werken, gewoon sec de woorden. Dat is een vondst die ik best nog eens kan  gebruiken.

Het werkt ook goed in de expo; het is heel fijn om je ogen even “vormrust” te geven en in plaats daarvan letters “te eten” te geven. Afwisseling van spijzen.

Het is een expositie die ik zelf nooit zo vormgegeven zou hebben. Hoe gaaf is dat? Om positief verrast te worden door mijn eigen werk. Ze laat zien hoe zij mijn werk ziet en daar ben ik dankbaar voor. Zo kan ik mijn werk ook weer anders bezien. Cadeau!

De opening
Het weer was prachtig en in de zon, verzamelde zich langzaam een mooie club mensen.
Praatjes houden op een opening vind ik altijd een beetje spannend en ik was blij dat Martha begon. Zij bleek ook een praatje te hebben voorbereid en stiekem overwoog ik om mijn praatje voor mezelf te houden… Gelukkig heb ik dat niet gedaan, zodat er in het moment iets nieuws kon ontstaan. Onze praatjes vloeide prachtig samen tot een geheel. Fijn praatje, mooie aandacht van de mensen. Weer een cadeau!

Delen
En het was nog niet klaar. Terwijl iedereen zich verspreidde over het huis om de werken te bekijken, kwamen twee heren die ik ken van een verkoop van bijna 10 jaar geleden, naar me toe. Ze waren speciaal naar de opening gekomen om mij in persoon te kunnen vertellen wat hun schilderij voor ze betekende. Dat was zo ontroerend dat ik 5 minuten aan het natrillen was. Ik noem mijzelf kunstenaar en heler, hier vloeide die twee zo natuurlijk in elkaar, dat ik er even helemaal stil van was. Cadeau!

Niet alleen ikzelf was enthousiast over de expo, gelukkig. Er kwamen veel fijne reacties terug. Een paar kende mijn werk al van vorige expo’s en was nu weer van de partij. Ze waren beidde enthousiast, maar net over andere werken. Dan maar allebei!

Ze hebben de mazzel dat ze op het punt staan om te verhuizen. Ik stel me voor hoe ze als eerste de schilderijen ophangen en dan de rest van de indeling gaan verzorgen. Misschien is dat een beetje een egocentrische gedachte en draait niet de hele wereld om mijn schilderijen? Maar het is wel een mooi beeld, een kaal huis met twee schilderijen als beginpunt!

“Kunst verhuurd”
Dus de befaamde rode stickers zijn geplakt. Dit keer niet voor verkoop, maar voor verhuur. Verhuren van kunst is voor mij een prachtige combinatie tussen drempelverlagende vrijblijvendheid, verbondenheid en vertrouwen. Ik bied het al heel lang aan, maar pas sinds kort hang ik het aan de grote klok (knipoog naar het plaatje hierboven). Dus zeg het graag voort!

De ontvangst
Op de school voor journalistiek leerde ik over communicatie: Je hebt een zender, een boodschap (schilderij), en een ontvanger. In het atelier draait alles om “de boodschap”, soms raakt “de ontvangst” een beetje buiten beeld. Wat doen de schilderijen als ze uitgevlogen zijn? Deze dag was voor mij het feest van “de ontvangst”.

 Vol dankbaarheid neem ik deze ervaring mee het atelier in.

Bedankt iedereen!!

De expo is nog open t/m 24 mei 2025
En 4 mei ben ik aanwezig voor een artist talk gevolgd door een workshop.

tekening “het was er toch al lang” uit 2013

Zaterdag 12 april tot en met zondag 25 mei, zijn er in Atelier Komma schilderijen en tekeningen van mij te zien. Atelier Komma zit in een prachtig oud pand in het centrum van Deventer, vlak naast de IJssel. Komma is open op vrijdag en zondag van 11.00-17.00. Een afspraak maken is ook mogelijk.

Deze expo is voortgekomen uit een ontdekking die we deden bij het bekijken van een stel oudere werken van me. Hieronder zie je er twee van. (Ze zijn niet zo fotogeniek, dus je moet ze echt in het echt komen bekijken!) We zaten te zoeken wat er in deze werken zat, wat ze boeiend maakt en met elkaar verbond. En we kwamen tot de conclusie dat het een bepaald soort licht was. Loszingend licht.

collages – 2008

En omdat dit soort licht precies is wat ik op het moment zeer boeiend vind, besloten we tot een expo over dit licht, met werk door de jaren heen.
Het werk boven aan deze pagina bijvoorbeeld, maakte ik in 2013. Pas veel later kreeg het zijn titel “het was er toch al lang”. Het duurde bij mij jaren voor ik de schoonheid van dit werk écht kon zien en het zijn titel kreeg.

“Alles is er al. Het licht is er al, het is aan mij om de omstandigheden te schilderen waarin het licht zichtbaar wordt. Als dat gebeurt reikt het beeld verder dan het platte vlak. Als beschouwer kan je -als het ware- het licht instappen. Het licht lijkt op haar beurt zich los te maken van het platte vlak en de ruimte in te stromen.”

Nu werk ik bewuster naar dit soort licht toe. Zie hieronder een recent schilderijtje “liefdeslicht”.

liefdeslicht 20 x 20cm -2024

Hoe kan ik het licht nog anders beschrijven? Denk aan een  lichtgevende wolk, of mistflarden in de ochtendschemer die het licht hebben weten te vangen en deze heel mild uitstralen… voor mij is het alsof er een wolk Liefde door het landschap trekt. Een magisch licht, waar je de kracht en de schoonheid van de natuur in voelt. Licht dat je stil maakt.

Welkom om het zelf te komen ervaren!

Opening zaterdag 12 april 16:00

Adres:
Atelier Komma
Achter de Muren Vispoort 46 – Deventer (vlak bij het pontje, aan de overkant van de IJssel kun je makkelijk parkeren en dan met het voetgangers-pontje over)

Wil je niet alleen kijken, maar ook luisteren, en wellicht ook zelf doen? Ik zet graag een boom op over het werk, het licht, de stilte, de magie. Zondag 4 mei organiseren we een “artist talk”, waarna je eventueel mee kunt doen aan een workshop, waarin je zelf aan de slag gaat met het licht vrijmaken, of zichtbaar maken. Meer info volgt nog, maar heb je nu al interesse, neem contact op!
Zondag 4 mei:13:00- 14:00 artist talk 14:30 – 16:00 workshop. Je kunt ze allebei volgen, maar dat hoeft niet. Kosten: Er zal een “vrije gift” doos staan. 

Ophalen van werk doet soms een beetje pijn. Maar de expositie in de Marspoort Galerie in Zutphen, volgen de nieuwe openingen zo snel, dat we geen tijd voor weemoed hebben.

Voor Joep is de volgende opening op zaterdag 18 mei, samen met Piet (de smit) in Pulchri, Den Haag.

Voor mijzelf is de opening vrijdag 17 mei, om 13:00 in Oud Drimmelen 4 en 5, in Drimmelen, samen met 37 andere kunstenaars.

Wat ga ik hier doen? Op dit mini festival, hangen twee schilderijen en ik zal een aantal dagen rondlopen met mijn mobiele kunstorakel. Deze is nog in aanbouw, hier een fotootje:

mobiel kunstorakel in aanbouw

In deze kar, worden een heel aantal schilderijen meegenomen. Ik loop ermee rond en ga in gesprek met de mensen over het leven. Mochten de mensen nu een levensvraagstuk onder de arm blijken te dragen, stel ik voor om het mobiele kunstorakel te raadplegen; voor slechts € 5,- een antwoord op je vraag.

Dat wil natuurlijk iedereen, dus zoeken we een rustig plekje op, waar we onze intuïtie kunnen horen en gaan het schilderij antwoord laten geven. Schilderijen zijn heel vriendelijk (de mijne zeker) dus die geven altijd naar eer en geweten een liefdevol antwoord. Uiteraard help ik een beetje (of heel veel) mee om het schilderij aan de praat te krijgen.

Disclaimer: liefdevol is niet hetzelfde als leuk

Data en openingstijden festival:
Vrijdag 17 mei tot en met zondag 26 mei 2024, inclusief het Pinksterweekend.
Locatie oud Drimmelen 4 en 5 in Drimmelen. ( “De Plek om te zijn “ en “Atelier Moeder Aarde”)
Vrijdag 17 mei Opening om 13 uur.
Zondagen van 13 uur tot 18 uur
Maandag tot zaterdag van 12 uur tot 20 uur
Wanneer ik er ben:
vrijdag 17 mei, zondag 19 mei, maandag 20 mei en zondag 26 mei 2024

Je ziet de foto’s van de opening op 16 maart 2024 in de Marspoort Galerie in Zutphen.

Een expositie maken is een vaak onderschat onderdeel van het kunstenaarsvak. Kunstwerken zijn een medium; een manier om een verhaal over te brengen. Het maken is slechts het eerste onderdeel van het werk. Een flinke kluif, dat is zeker. En als het lukt, is er een verhaal in het werk terecht gekomen. Tijd voor feest – Joechei!!

Echter, zonder exposeren blijft het werk in de kast, het verhaal tegen niemand in het bijzonder vertellen. Met andere woorden: het werk moet uit de kast komen, zodat er de mogelijkheid is het verhaal te ontmoeten.

Na het maken, is het zorg om te kijken hoe je het kan presenteren zodat het bekeken wordt. Op een manier dat de kijker alle rust heeft en neemt om het verhaal tot zich te nemen. Om het te beleven.

Misschien wordt het werk verkocht/verhuurd en fysiek meegenomen. Misschien neemt de kijker alleen de beleving mee. De herinnering aan het werk. Hoe dan ook, het werk is gezien, gevoed door aandacht en leeft verder.

Ik schrijf dit als de lente vol uitbarst en de vergelijking met een bloem dringt zich op. Die is ook prachtig als niemand ernaar kijkt. Maar uiteindelijk heeft ze aandacht nodig om de cirkel te kunnen sluiten. Blije bewonderende bijtjes bezoeken haar en zorgen voor haar voortbestaan.

De strekking van het verhaal: exposeren is belangrijk! En dat voel ik zelf weer heel goed nu er in de  Marspoort Galerie een expositie loopt van  Joep Struyk en mij.  De opening was 16 maart. Het fijne aan een opening is dat ik zelf ook meemaak hoe het werk genoten wordt. Dat mag je vrij letterlijk nemen, want de vlaag kippenvel die door een bezoeker heenging terwijl hij voor een werk door zijn knieën ging, die ging op dat moment ook door mij heen.

Samen kijken hoeft natuurlijk niet beperkt te blijven tot een opening. Binnenkort ga ik er ook weer heen om samen te kijken met iemand die voor het werk viel. En wil jij graag samen een rondje langs de kunstwerken maken? Maak een afspraak met me, ik ben in de buurt op 5, 6 en 23 april, en 3 en 12 mei 2024.

Dan gaan we samen genieten van deze fijne plek vol mooie kunstwerken. Je kunt er rustig zitten, koffie drinken, babbelen met elkaar, diepgaand op de werken ingaan, of juist ze achteloos uit een ooghoek bekijken, er vluchtig rondwandelen, of heel lang rond dralen. Je kunt rustig uitvinden wat voor jou het beste werkt, hoe het voor jou fijn is om je met de kunst te verbinden.

T 0641295617
Mail derwerf@derwerf.com

Joep (voor “als er geen wonderen gebeuren klopt er iets niet”)  geconcentreerd op de volgende stap tijdens de opbouw

Op mijn website vind je een omschrijving over energieschilderen. Het is een beetje een vage tekst, dat heeft een reden; ik kan niet precies zeggen hoe de dag eruit ziet, want het is maatwerk. Elke keer loopt de dag zoals de dag moet lopen en dat is altijd anders. Ik pas de dag aan aan wat er die dag zich aandient: Hoe jullie binnenkomen, wat jullie meebrengen.

En van de deelnemers hoor ik achteraf hoe veel meer het is dan een dag schilderen. Dat het niet geen workshop of cursus is, maar echt een schilder-sessie.. Een plek waar je via de verf en het doek, jezelf genadeloos én vol liefde en compassie, kunt onderzoeken. Zien waar je hapert, waar je vloeit.
Wat er in het creëren gebeurd, vertelt ook iets over wat je in het dagelijks leven doet. En als het je lukt om in het schilderen een verandering aan te brengen, maak je de weg vrij dit ook in je dagelijks leven te doen.

“Nu, bijna een week na de schilderdag, voel ik nog steeds blijdschap en dankbaarheid voor deze bijzondere ervaring. Dankjewel dat je een basis en begeleiding bood waarop ik mij in alle kwetsbaarheid heb durven laten zien en naar mezelf heb kunnen kijken.”
(deelnemer)

Ik heb lang gezocht naar een fijne vorm om mensen uit te nodigen om te komen schilderen, en daarbij dezelfde intensiteit aan te kunnen bieden, als waarin ikzelf schilder. En ik ben heel blij om te ervaren hoe mooi de vorm geworden is.
Een dag energieschilderen maakt mij van te voren elke keer nieuwsgierig, en ook een beetje nerveus. (net zoals ik aan een schilderij begin) Het is een blanco doek, alles kan; wat zal er gaan gebeuren?
Achteraf ben ik een beetje high, zo blij en dankbaar ben ik over de prachtige processen die er plaats vonden, en de zaken die in werking zijn gezet om zich nog verder uit te vouwen.

Ik nodig iedereen uit om het zelf te komen mee-maken! Kijk bij de data of iets je past, of organiseer zelf een aantal mensen bij elkaar, dan prikken we een nieuwe data samen.

Wat de ervaring leerde die dag (ik nog niet van te voren kon weten): een warm welkom (met appeltaart) op een prachtige werkplek, de inhoud van de spirituele technieken, fijne meditaties), diverse momenten van ‘stil staan’ voor het schilderij, respectvolle begeleiding, een lunch met persoonlijke aandacht (waaronder de tarotkaarten), het maken van een gedicht en het voorlezen daarvan als afsluiting van de dag. Je voelt je gezien deze dag, zonder dat je veel over jezelf hoeft te vertellen. Het gedicht is een samenvatting van wat intuïtie je deze dag vertelt.
(deelnemer)

Een dag om met veel liefde en dankbaarheid op terug te kijken.
(deelnemer)

[:nl]

kijken vanuit je tenen – atelier Voorburg 2016

omschrijving performance: Kijken naar kunst is kijken naar jezelf. Wat als jijzelf een voetmassage krijgt? Ontspant dan je ervaring van het kunstwerk ook? Hoe ziet dat eruit?
Met die vragen masseerde ik de voeten van kunstkijkers.  Hier in mijn atelier in Voorburg.[:]

[:nl]

gedichten fluisteren op festival quantaine speciaal – Rotterdam 2018

de mobiele solo-expositie als onderdeel van de performance  “gedichten fluisteren” op festival quarantaine speciaal – Rotterdam 2018

Omschrijving performance: Met de mobiele expositie om me heen, liep ik op het festival terrein. Ik sprak mensen aan en vroeg ze een schilderij uit te kiezen, om ernaar te kijken terwijl ik ze een gedicht in fluisterde.[:]

met een volle spaarpot in het atelier

Maandelijks een bedrag sparen dat je niet echt merkt, en dan na een paar jaar met een volle spaarpot naar mijn atelier komen om iets uit te zoeken… De mensen hierboven deden dat. Je ziet ze hier snuffelen in mijn atelier en -vaak hernieuwd- kennismaken met werken. Opzoek naar kunststukken waarmee ze hun verdere leven willen delen. Hand in hand kameraden!
En tot mijn vreugde hebben ze hun nieuwe kameraden gevonden! Hier zie je een nieuw koppel:

“het afgedreven schaapje” en de nieuwe eigenares gaan samen stralend naar huis (Wat “het schaapje” hier nog niet weet, is dat ze daar opgewacht wordt door een broertje en een zusje.)

Wat een feest is het om mensen met de werken contact te zien maken op deze manier. En wat heerlijk dat er weer twee werken ergens hangen en dagelijks deel zijn geworden van levens. Dat meegaan in het dagelijks leven, dat vind ik zo belangrijk. Dat de werken bij je in de keuken hangen zodat het naar je kan knipogen als je een kopje thee drinkt.  Daar ga ik van tintelen… zo is het bedoeld!

Ik wil je graag uitnodigen om kunst in huis te halen!

Kom op bezoek om de sfeer te proeven van het atelier en de werken in je hand te houden. Je kunt werken ook huren om rustig uit te vinden wat een werk in huis voor jou kan betekenen. App/bel me voor een vrijblijvende afspraak: 06 41295617 of mail me op derwerf@derwerf.com

[:nl]

Meestal ligt mijn oudere werk netjes in de archiefkast, die staat als een witte kubus in de werkplaats. Soms loop ik deze kast in om een selectie te maken, meestal ter ere van bezoekers.
Ahja, en wat er dan gebeurd.. (op z’n Deventers) “Dissen is mooi en dissen, ah en dissen én dissen én dissen, maar bij dissen heurt dissen”. Met andere woorden: Dan wil ik ze allemaal wel laten zien. Kom graag langs! Ik zal m’n best doen je niet te overvoeren.

Het werk rechtsboven heet “alles wat ik van de hemel weet”. Het is een doek van 80 x 80 cm uit 2016. Hoewel ik dol ben op teksten van anderen, is het een van de weinige keren ik tekst van iemand anders inmijn werk gebruik. Maar K. Michel is dan ook een speciale dichter voor mij. Zijn bundel “naakt als de stenen” was een tijd lang een soort bijbel voor me: een werk waarin ik woorden vond, die me een taal gaven voor wat ik aan het doen was. Echt een groot cadeau als iemand de moeite neemt om zorgvuldig te kijken, te voelen, en de waarnemingen te destilleren tot prachtige poëzie.

de hemel in de regenplassen

Het  gedicht wat ik hier gebruikt heb, komt uit de bundel “waterstudies” van K. Michel.

Glas is een trage vloeistof

Water is een meervoud en licht idem
Alles wat ik van de hemel weet
heb ik onder mijn voeten op straat
gezien in regenplassen

Een blik werpen is te weinig
Goed kijken is een beweging voorover maken

(..)

Zijn woorden heb ik vertaald naar Esperanto. De taal van mijn Rotterdamse oma; de vredestaal van weleer, de taal van hoop, en ook de taal waarin het geïsoleerde denken van het oude Europa zichtbaar is. Een taal die (bijna) niemand meer begrijpt, maar wel tot de verbeelding spreekt. De letters spreken je hersengebied van de taal aan, van de verhalen, zonder dwingend in hun betekenis en associaties te worden. Zo worden de letters een beeldend element,  passend bij mijn werk, waarin veel aangereikt wordt, zonder dwingende handleiding.

naast het echte wit in het schilderij zie je hoe gelig de witte muren eigenlijk zijn

Je kunt hier ook zien dat als ik een schilderij maak met letters, de letters ook letterlijk beeldende elementen worden. Het hele werk draagt de betekenis van de woorden, en de aparte letters zijn als verfvlekken onderdeel van het werk. Zo zie ik ze tijdens het werk: als kleurvlakken. Ik schilder ze weg, en ik laat ze weer terugkomen, ik luister naar wat het complete werk van me vraagt.

je kunt zien dat ik ook schuurpapier gebruik, om oude lagen weer boven te krijgen

hier zie je goed de gelaagdheid van het werk, met het wit als een van de laatste lagen

Dolgraag zou ik zien dat de werken die nu in het archief verblijven, ergens een plekje krijgen waar ze aandacht krijgen; waar ze gezien worden. Misschien bij jou aan de muur? Of op je werk?  Of heb je een idee waar het zou kunnen hangen? Het werk is te koop en het werk is te huur. Misschien heb je wel een plek waar je het werk wilt verkopen? Er zijn allerlei mogelijkheden. Laat je horen, dan kunnen we het er over hebben.

Voorbeeld:
Dit werk huur je voor (1% van de prijs) € 24,- per maand.
lees hier voor meer opties.[:]

[:nl]Bij de 5 schilderwerken die in de expositie Reisgenoten hangen, heb ik schildergedichten gemaakt. Hier kun je ze beluisteren. Doe dat vooral terwijl je voor de werken staat.

als er geen wonderen gebeuren klopt er iets niet (1:55)

leef je nog (2:15)

zacht op reis in alles (1:13)

zwevende wolkenbrokken (1:41)

steeds stiller (1:10)[:]

Ter ere van de expositie Reisgenoten (31 okt t/m 26 nov 2019 in Pulchri) nam Michiel Schepers ons (Joep en mij) een interview af. Zie/lees/ervaar hier het resultaat:

Joep Struyk en Hanneke van der Werf: Reisgenoten

Het begon op Terschelling, iets ten oosten van paal 8, bij het zien van de lage, met helmgras begroeide zandrichels op het brede strand, waaraan hij, de beeldhouwer en zij, de schilder, zich samen verlustigden. Ze zijn niet blijven hangen bij de specifieke vorm van deze merkwaardige, liggende, beginnende duintjes. Het is het vertrekpunt en de inspiratie voor een experiment.

Joep Struyk en Hanneke van der Werf werken aan een gezamenlijke expositie in de Tuingalerie. Het denkwerk dat Joep gewoon is tussen de vondst van het motief en de uitvoering van het werk te situeren (om zo tot zijn tranen, kiemend zaad, of teer blad in marmer te komen), vervangt hij nu door een intuïtiever proces. Neemt hij de duinvorming zelf tot voorbeeld? Of is het de gezamenlijkheid, en háár spontane werkwijze, die hem parten speelt? Zij is thuis in een uitbundige lyrische abstractie, die eerder emotionele en spirituele dan aesthetische gronden lijkt te hebben. Zij is een innemende vrouw die stevig in haar schoenen lijkt te staan. Lang geleden verwisselde zij een studie communicatie voor haar eigen vorm daarvan. Is zij een waar New Age mens? Haar enorme overtuigingskracht is er niet minder om. Zij schildert geen herkenbare dingen maar… schildert! Geen wonder dat zij haar positieve levenshouding daarin kwijt kan.

Ik vraag wat die ervaring daar op dat strand, of van dat strand eigenlijk was. Het natuur proces, zegt Joep. Liefde, zegt Hanneke. Altijd liefde. Hoeveel verschillende ervaringen zijn er eigenlijk? Ik denk aan de vreugde die het oerbos, en een grote stad vanaf een hoogte gezien mij brengen. Tegengestelde motieven zijn dat, die wellicht dezelfde vreugdevolle ervaring geven! Hebben we misschien maar een handvol verschillende emotionele ervaringen? Eigenlijk is vreugde ook liefde, liefde voor wat er is, denk ik. Zo kom ik al dichter bij Hanneke’s benadering. Zij schildert niet na. Zij schildert niet de dingen die vreugde geven maar haar levensvreugde zelf. Het werk is een uitnodiging voor de kijker om zichzelf te ervaren, zegt zij. Daarbij is zij gewend om met de kijker in gesprek te gaan, ja, de ander het schilderij in te praten. Joep en Hanneke zijn van plan zichzelf lijfelijk deel van hun tentoonstelling maken door veel in de galerie aanwezig te zijn. Dat belooft wat: het zijn beide mensen waarmee je in gesprek wilt gaan.

Tegenover liefde of vreugde staan pijnlijke ervaringen: angst, geeft Joep als voorbeeld van een niet vreugdevolle ervaring.  Hij vertoont soms een gepijnigde trek in zijn scherpzinnige gezicht, sporen van iets dat in zijn werk, dat dicht bij elementaire zaken staat, ongetwijfeld tot uiting zal komen.

Onlangs vond Joep een stuk afval marmer bij zijn atelier, waar zijn hond een stok uit het bos aan had toegevoegd. Het deugde, zegt hij, niet alleen als object trouvé, maar ook gewoon als kunstwerk. Het is misschien een sleutel tot het nieuwe werk dat hij voor heeft. Ik waarschuw hem met het voorbeeld van een lokale beeldhouwer die de ruwe steen al zo mooi vond dat zij er steeds minder in houwde of hakte, totdat ze de ruwe brokken zelf tentoonstelde. Daar hoef ik niet bang voor te zijn, zegt Joep, die tot nu toe  de gaafste vormen, en zelfs kwetsbare zaailingen uit het marmer wist te toveren.

Hanneke vraag ik hoe eenduidig het beoogde werk zijn inhoud naar de kijker zal communiceren. Zoals gewoonlijk moet ik even slikken. Alleen het onnavolgbaar bewerkte medium en de idealistische intentie lijken gegeven; de herkenbaarheid en betekenis van het motief worden aan de kijker overgelaten, net als het geïmpliceerde maar moeilijk leesbare verhaal. Het is goed dat Hanneke er een missie van maakt om de kijker aan de hand te voeren naar zijn eigen opvattingen.       Joep, vermoed ik, zal ons nog in verbazing brengen. Zijn werk oogt sterk en belooft zich te ontwikkelen naar onvermoede hoogten. Er gaan geruchten van een hele boom in marmer. Maar laten we niet vooruitlopen op de ontwikkelingen, en ongeduldig op deze veelbelovende tentoonstelling wachten.

Michiel Schepers

Michiel is zelf een tekenaar, schilder, schrijver, en een fijn mens. Zie hier zijn website.
Het stuk is gepubliceerd in het Pulchri Magazine, onderdeel van Pulchri Studio. Het blad is daar ook te koop.